WIELKA PARADA KAWALERII

Data: 2006-09-09

Miejsce: Wilanów

Uczestnicy:
jak niżej

Przebieg wydarze�:

W dniach 9 - 10 września 2006 roku Szwadron Niepołomice w barwach 8 Pułku Ułanów Ks. Józefa Poniatowskiego po raz kolejny w tym roku opuścił swe stałe kwatery w Niepołomicach. Tym razem by uczestniczyć w Wielkiej Paradzie Kawalerii w Wilanowie organizowanej w ramach Dni Wilanowa.

O godzinie 11.00 kolumna samochodów i przyczep z końmi wyruszyła z Niepołomic przez Kielce i Radom w kierunku Warszawy. Wespół ze Szwadronem w daleką drogę do stolicy wyruszyli przedstawiciele Stowarzyszenia Koło Pułkowe 8 Pułku Ułanów Ks. J. Poniatowskiego z Krakowa w osobach Pani Janiny Kisielewskiej oraz Mirosława Holewińskiego. Szwadron po raz kolejny został obdarzony zaufaniem Zarządu Stowarzyszenia i na uroczystość w Warszawie wziął ze sobą proporzec SKP 8 PU. W Białobrzegach do kolumny Szwadronu dołączyli wraz z wierzchowcami kolejni ułani. Wszyscy razem udaliśmy się w dalszą drogę. Wóz sztabowy mjr A. Kity udał się do Warszawy odrębną trasą (taktyka i doświadczenie Pana majora).

Szwadron dysponował piętnastoma końmi oraz taczanką z ckm'em. Ponieważ w ostatniej chwili PSO Klikowa odmówiło nam użyczenia swego koniowozu, nasz dowódca rtm Jan Znamiec został zmuszony do wykazania się sprawnościami iście mobilizacyjnymi z czasu "W" - i jak zwykle udało mu się to znakomicie. Po przybyciu późnym popołudniem do Warszawy Szwadron stanął na gościnnej dla koni kwaterze w Starej Miłosnej - w siedzibie Stowarzyszenia "Szwadron Jazdy RP", Ochotniczego Szwadronu Kawalerii Stowarzyszenia "Szwadron Jazdy RP" im. 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego oraz przede wszystkim Reprezentacyjnego Szwadronu Kawalerii WP. Dzięki uprzejmości Dowódcy tego ostatniego ułani z naszego Szwadronu również spędzili noc pod dachem. Po oporządzeniu koni i spożyciu kolacji odbyła się ostatnia narada oraz wyznaczenie dyżurów przy koniach.

Po dosyć chłodnej jak na tę porę roku nocy ("biedni" byli uczestnicy wyprawy, którzy zapomnieli śpiworów) na godzinę 5.00 zarządzono pobudkę. Po porannym karmieniu i czyszczeniu koni, szybkim śniadaniu ułanów nastąpiło przygotowanie do wyjazdu na wilanowskie błonia - centralne miejsce uroczystości. W pierwszej kolejności Starą Miłosną opuścił, wraz z proporcem SKP 8 PU, i udał się do Wilanowa celem wzięcia udziału w uroczystej mszy św., poczet proporcowy pod dowództwem chor. S. Misztala. Ponieważ ja również miałem zaszczyt uczestniczyć we mszy św. podczas WPK w kościele w Wilanowie, ramię w ramię z Kompanią Reprezentacyjna WP, pozwolę sobie w tym miejscu na osobistą refleksję. Momentu, w którym ks. Zdzisław Peszkowski podszedł do nas i ucałował proporzec Stowarzyszenia Koło Pułkowe 8 PU w Krakowie nie zapomnę nigdy. Czułem się niezasłużenie wyróżniony jako ułan ochotnik i byłem bardzo dumny z wyróżnienia i takiego uhonorowania proporca ułanów przez tak wybitnego Polaka, jakim jest ks. Z. Peszkowski.

Po mszy św. poczet pieszy udał się na pola wilanowskie i przekazał proporzec konnemu pocztowi Szwadronu - zaszczytną funkcję dowódcy pocztu objął w tym dniu przedstawiciel SKP 8 PU z Krakowa rtm Jakub Czekaj (dołączył do Szwadronu wraz z dwoma wierzchowcami już w Warszawie), funkcję chorążego pełnił w nim uł Rafał "Roch" Kowalski, jako trzeci uhonorowany jazdą w poczcie został rtm J. Słowik. Z nieznanych mi powodów w uroczystej mszy św. uczestniczył jedynie proporzec w barwach 8 Pułku Ułanów, stąd też przekazanie proporca nastąpiło z pewnym opóźnieniem (Szwadron był już w trakcie prezentacji przed trybuną honorową). Należy w tym miejscu podkreślić, że Szwadron Niepołomice podczas tegorocznej Wielkiej Parady Kawalerii, wystawił najliczniejszą reprezentację (17 koni). Ponieważ znalazłem się w przymusowo spieszonej (ograniczona ilość koni) grupie mundurowych uczestników uroczystości mogłem oglądać jej przebieg z trybun.

Wszyscy uczestnicy uroczystości prezentowali się wspaniale, ale gdy kierowałem wzrok w kierunku gdzie stali moi Koledzy w barwach "starego złota" - serce rosło. Byłem dumny i na pytania widzów, co to za oddział w tych "ciemnożółtych" otokach z satysfakcją odpowiadałem - "To moi Koledzy w barwach 8 Pułku Ułanów Ks. Józefa Poniatowskiego z Krakowa". Po prezentacji oddziałów uczestniczących w uroczystości i defiladzie nastąpiły, co należy podkreślić, przeprowadzone niezwykle sprawnie kolejne etapy Parady. Odbył się wspaniały pokaz kaskaderski, pokaz paradnej musztry konnej w wykonaniu Szwadronu Reprezentacyjnego WP (pozazdrościć kunsztu), pokazowa (zwycięska) potyczka szwoleżera z dwoma moskalami dowodząca słuszności powiedzenia "nie masz pana nad ułana a nad lancę nie masz broni", wilanowskie militarii (uł R. Kowalski z naszego Szwadronu był czwarty - z racji wrodzonej skromności tylko, a nie umiejętności, których nie musiał się wstydzić).

Po występie orkiestry wojskowej nastąpiła kulminacyjna część Parady - inscenizacja epizodu wojennego z września 1939 roku. Realizm inscenizacji był tak znaczny (uczestniczyła w nim grupa rekonstrukcyjna odtwarzająca odział Wehrmachtu, znakomite efekty pirotechniczne), że nikt z widzów nie był w stanie ukryć emocji. Widziałem szereg starszych osób, które opuściły trybuny - przeżycie było zbyt silne. Potyczka z Niemcami zakończona została wspaniałą, zwycięska szarżą kawalerii polskiej w wykonaniu wszystkich konnych biorących udział w uroczystości (około 80 koni). Nie umiem jeszcze w tej chwili opisać, co czułem patrząc na pędzących cwałem Kolegów. Powiem tylko tyle zwracając się do jej uczestników - nie widzieliście Koledzy tego, co ja zobaczyłem w oczach widzów patrzących jak szarżujecie na Niemców - ja widziałem - wierzcie mi tego nikt nigdy nie kupi za żadne pieniądze i nikt nam tego nigdy nie zabierze. Taka szarża to najwspanialszy sposób uczczenia pamięci poległych i zmarłych ułanów Rzeczypospolitej z "niebieskiego szwadronu".

Jestem pewien, że ktoś bardzo nam wszystkim bliski, gdyby tylko mógł szepnąłby mi do ucha..."Powiem Ci gościu tak - nieźle nasi pojechali..."

Pożegnalna defilada uczestników Parady przed trybuną honorową zakończyła uroczystości w Wilanowie.
Jak zwykle szybkie i sprawne załadowanie koni i sprzętu do samochodów i długa droga do Krakowa. Wszyscy byliśmy bardzo zmęczeni i wszyscy byliśmy bardzo dumni i szczęśliwi. Dumni z zaszczytu uczestniczenia we wspaniałej imprezie ku czci Jazdy Polskiej, której tradycje jak możemy najlepiej staramy się kultywować a szczęśliwi, że wracamy cali i zdrowi. My to znaczy i konie, i ludzie.

Późną nocą dopiero konie powąchały swoje napełnione, zasłużonym jak nigdy, owsem żłoby a my po rozładowaniu oporządzenia zaczęliśmy już planować następne dni, kiedy założymy na siebie nasze mundury z proporczykami w barwach starego złota...

[«] powr�t